Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 1914. Σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου (1931-1936) και εργάστηκε ως αρχιτέκτονας έως το 1939. Η έντονη και περιπετειώδης ζωή του ξεκινάει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν υπηρέτησε στη Μέση Ανατολή, αναμείχθηκε στα αντιβασιλικά κινήματα, καταδικάστηκε σε θάνατο, μετά σε ισόβεια, κλπ. Μόλις αφέθηκε ελεύθερος (1946) συνεργάστηκε στο σχεδιασμό της Μπραζίλια, με σύσταση του Le Corbusier. Μετά το τέλος της βραζιλιάνικης περιπέτειας, το 1948, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ασχολήθηκε αρχικά με το πρωτοποριακό θέατρο και τελικά αφιερώθηκε στη ζωγραφική. Είχε ήδη υιοθετήσει τον άτακτο τρόπο ζωής των μποέμ καλλιτεχνών της εποχής, που ευνοούσε τις δημιουργικές εξάρσεις, αλλά και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στο Παρίσι (1950, Gallerie du Siecle). Ακολούθησαν και άλλες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (οι σημαντικότερες σε συνεργασία με το Studio Facchetti), οι οποίες συνέβαλαν στην αναγνώρισή του ως αξιόλογου εκπροσώπου της τότε πρωτοπορίας. Το 1961 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα, όπου έκανε δύο ατομικές εκθέσεις με πολύ σχετική επιτυχία.
Η ζωγραφική του ανήκει, από ιστορική άποψη, στην ευρωπαϊκή τάση του informel. Η χειρονομιακή γραφή και η ανάγλυφη χρωματική πάστα δημιουργούν επιφάνειες γεμάτες ψυχική ένταση. Ωστόσο τα έργα του σπάνια είναι εντελώς αφηρημένα. Συνήθως υπάρχουν θέματα (τοπία, ζώα ή άνθη), που αποδίδονται αφαιρετικά, σαν εικόνες ενός φανταστικού κόσμου.
Η ελευθερία και η τόλμη της ζωγραφικής του δεν εκτιμήθηκαν εγκαίρως στην Ελλάδα. Παρά την παραγωγικότητά του, δύσκολα εύρισκε αγοραστές, τουλάχιστον όσο ζούσε, γι’αυτό και πέθανε πάμπτωχος το 1965, στην Αθήνα. Αργότερα τα έργα του έγιναν περιζήτητα, επιβεβαιώνοντας την ποιότητα της δουλειάς του, αλλά και τον μύθο του ως «artiste maudit».
Αρκετές εκθέσεις έργων του έγιναν στην Ελλάδα μετά το θάνατό του. Αναδρομικές εκθέσεις του οργανώθηκαν το 1965 (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Αθηνών), το 1980 (Εθνική Πινακοθήκη και Centre Georges Pompidou στο Παρίσι) και το 2005 (Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας).
